Głębiej zaczerpnęła powietrza i uśmiechnęła się pod nosem. W Liściu było zupełnie inaczej niż w Sunie. Gdyby chciała spędzić czas na zewnątrz nocą, musiałaby zaopatrzyć się w porządny koc albo odpowiedni płaszcz, a tu?           Mogła być ubrana w normalną koszulkę i spodnie, a i tak nie czuła przenikliwego zimna. Może było trochę chłodniej […]

          — Poddajesz się?           Sayuri chyba po raz setny tego dnia wstała z klęczek i gwałtownymi ruchami otrzepała się z piasku. Spodni już nie miała siły ogarniać. I tak za chwilę znowu będzie leżeć jak długa.           Spojrzała ze złością na Kankurō, który szydził z niej bardziej niż zazwyczaj.           — Jeżeli Temari spóźni […]

          Sayuri cudem udało się doczłapać pod pokój Temari. Oparła głowę o framugę i zapukała.           Miała wrażenie, że minęły wieki, zanim drzwi się otworzyły.           — Sayuri! — wykrzyknęła Temari. Wyraźnie chciała coś jeszcze powiedzieć, ale przeszkodziło jej w tym potężne ziewnięcie. Dopiero po chwili spytała: — Czy ty wiesz, która jest godzina?!           […]

          —  Myślisz, że mogę to zabrać?           Sayuri zerknęła na Temari, która przyciskała do ciała jasnoniebieską sukienkę.           — Nie mogę znaleźć choćby jednego powodu, żebyś miała jej nie brać.           — Tak sądzisz? — Temari przekrzywiła głowę. Zmarszczyła brwi i nadal przyglądała się swojemu odbiciu w lustrze. — A nie jest zbyt krótka? […]

          — Hej, masz chwilę?           Sayuri leżała w poprzek łóżka. Odłożyła na bok książkę i spojrzała na Temari, która wpadła do jej sypialni.           — Ale o co chodzi?           — Mówiłam ci, że muszę ogarnąć transport swoich rzeczy do Konohy, nie?           Temari nie czekała na jej odpowiedź i ciągnęła:           — Kankurō […]